Tarsus Gülserin Günaştı Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi Görsel Sanatlar Öğretmeni Sümeyye Ergin ve Öğrencilerinin çalışmaları Profesyonel ressamların eserlerini andıran resimler yapıyorlar.

Görsel Sanatlar Öğretmeni Sümeyye Ergin’in dört yıl önce Gülserin Günaştı Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi’ne gelmesiyle başlayan resim tutkusu, bugün okulun bodrum katı bir müze gibi öğrencilerin yaptıkları resimlerle donatılmış. Sıcak, sevecen bir “Resim Evi” olmuş. Her şey o kadar güzel dizayn edilmiş ki köşelerin bile adları konulmuş. Anı köşesi, sohbet köşesi gibi. Bir koltuk küçük bir masa ve konuk için sandalye. Her iki köşede oturup buranın mimarı, öğrencilerin çok sevdiği öğretmenleri Görsel Sanatlar Öğretmeni Sümeyye Ergin’den başkası değildi. Sohbetimize başlarken bizlere eşlik eden öğrencilerin yanı sıra okulun biyoloji öğretmeni aynı zamanda ressam olan Seda Yıkılmazpehlivan da sohbetimize katıldı. Gazete kağıdından kabartmalı duvar resimleri, grafon kağıdından duvar resimleri, oyun hamurundan cımbız ile yapılan resimlere kadar yaratıcılığın en üst seviyesindeki çalışmaları dinledikçe başta Tarsus Gülserin Günaştı Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi Müdürü Ramazan Ateş’i, Görsel Sanatlar Öğretmeni Sümeyye Ergin’i, Biyoloji Öğretmeni Ressam Seda Yıkılmazpehlivan’ı ve Öğrencileri bu örnek Resim Evine yaptıkları çalışmalarından dolayı kutluyorum.

Sohbetimize Görsel Sanatlar Öğretmeni Sümeyye Öğretmen kimdir,  Resim Evinin oluşması nasıl gelişti ve öğrencilerinizin resimle olan ilgisinden bahseder misiniz sorumuza karşılık Görsel Sanatlar Öğretmeni Sümeyye Ergin şu açıklamalarda bulundu.

“Niğde üniversitesi resim iş öğretmenliği mezunuyum canımdan çok sevdiğim mesleğimde 11. Yılımı gururla tamamladım. Resim ben kalem tutmaya başladığımdan beri hayatımda aslında kalemi elime ilk yakıştıran yeteneğimi fark eden ortaokul da resim öğretmenimden sonra canım babamdır. Hayatta en büyük şansım beni her anlamda destekleyen daha küçücükken evin duvarlarının kirlenmesini kötü olmasını  umursamadan resim yapmama izin veren beni destekleyen canım babam. Hepimiz bu konuda çok şanslı değiliz maalesef resmin hobi olduğu gereksiz olduğu bir dönemde bile ışıltımı fark edip parlamam için ışığımı yaktı. Gururla gelen her misafire yaptığım resimleri gösterdi onun gözlerindeki o gurur benim bu hayatta bu yaşımda bile her zaman  ilham kaynağım oldu.

Bu okula daha ben gelmeden okul müdürümüz Ramazan Ateş’in bir hayali varmış okulda bir resim öğretmeni olmasını gençlerin boş derslerinde bile oraya inip zaman geçirmesini hedeflemiş okulda müdürümüzün de isteği üzerine norm açılmış ve ben reysen Gülserin Günaştı’ya ikinci evimin burası olacağından habersiz atandım. Okul müdürümüzün desteği bizlere sunduğu Özgür çalışma ortamı sayesinde bu hikayeye tüm çocuklarımla sevgiyle başladık .

Bana atıl olan bir bodrum katı verildi aslında bu noktada şanslı  bile olduğumu düşünüyorum çünkü bir çok okulda görsel sanatlar atölyesi yok maalesef ki. Çocuklarım orayı şöyle anlatır hep hocam orası buz gibi  rutubetli kimsenin inmediği bir yerdi şimdi sıcacık oldu evimiz oldu derler hep söylerim yer asla önemli değil nasıl olduğu da sevgi ve emekle her yerde çiçekler açtırabilirsiniz biz çocuklarımla gönül gönüle verdik severek yaptık her bir detayını. Her detayında  bütün çocuklarımın emeği var okulda ne kadar öğrenci varsa buraya isimlerini yazmayı çok isterdim ama tek tek yazmaya kâğıt yetmez tüm okulun orada bir çizikte olsa bir emeği ve anısı var. Orası hiçbir zaman sadece ders işlenen bir atölye olmadı ağladığımız güldüğümüz en çokta sarıldığımız eğlendiğimiz sıkılıp bunaldıklarında dünyaya açtıkları bir nefes penceresi oldu oraya sadece görsel sanatlar atölyesi demek haksızlık olur. Mesleğime başladığımdan beri işimi aşkla yapmaya çalışıyorum okulun bahçe kapısından girerken durup bir nefes alıp her şeyi dışarda bırakarak adım atıyorum tek tek gözlerine bakıyorum çocuklarımın kimi mutsuz kimi mutlu kimi düşünceli hepsine günaydın diye sesleniyorum öğretmen günaydın denmesini beklememeli belki bir çocuğun gününü güzelleştiriyoruz bir gülümsemeyle bir günaydınla çocuklarımın kaşlarından bir sıra bile eksilse hemen bilirim çünkü ben onlara hep yüreğimle bakıyorum. Okulda olmadığım günlerde anahtarı alıp atölyede oturanlar gelip dertleşeler yemek yiyenler orası artık bacası tüten bir ev gibi .Beni çok duygulandıran küçük bir anı anlatmak istiyorum bir gün raporlu olduğum bir zamandı kız öğrencimin bir tanesinin canı çok sıkılmış aşağı inmiş orada ağlayıp rahatlamış ve bana telefon açıp hocam siz varmış gibi o an sadece orada olmak istedim orası bizim evimiz olmuş artık o kadar iyi geldi ki dedi o an htiklerimi kelimelerle anlatmam mümkün değil . Neredesiniz diye sorarım boş günlerimde onlara evimizdeyiz hocam derler dünyanın tüm mutluluklarıyla eş değer bu gönül bağı. Atölyemizin evimizin hikayesini ne kadar anlatsam da bitiremem ki ama şunu söyleyebilirim ki hayatta her zaman çiçekli yollar yok tökezlediklerinde üzüldüklerinde mutsuz olduklarında bizim öyle bir ilacımız var ki biz her şeyin üstesinden geliriz nasıl mı kocaman sarılarak.” dedi

Resim evinin her yerinde her öğrencinin bir noktası dahi önemli bir yeri olduğunu ifade eden Resim öğretmeni Sümeyye Ergin, Bizim düşüncelerimizde Kötü resim yok. Resimlerimizi Fırça ve Boya değil sevgiyle yapıyoruz ifadesiyle sohbetimizi sona erdirir iken okulda bulunduğum süre içerisinde Zirve ve Kadınca gazetelerini fon yapıp benim portremi yapan başta Sümeyya Öğretmene ve öğrencilerinden İlayda, Leyla, Yağmur ve Medine’ye teşekkür ediyorum. Tarsus Gülserin Günaştı Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi Öğretmenlerine ve Öğrencilerine ZİRVE & KADINCA Gazetesi Yazı Ailesi adına başarılar diliyorum.